Μεγάλα Έργα Θρησκευτικής Μουσικής
“Η Ανάσταση” του George Frideric Handel
Ορατόριο σε δύο μέρη
31 Μαρτίου, στις 21:00
“Η Ανάσταση” του George Frideric Handel
Ορατόριο σε δύο μέρη
31 Μαρτίου, στις 21:00
Ένα υπέροχα ζωγραφισμένο μπαρόκ σκηνικό, με εικόνες από την Καινή Διαθήκη. Μια τεράστια για τα δεδομένα της εποχής ορχήστρα -με 22 βιολιά, 6 βιολοντσέλα και 6 κοντραμπάσα με κορυφαίο τον διάσημο βιολονίστα Arcangelo Corelli. Πέντε διάσημοι σολίστ και ο 22χρονος Handel να διευθύνει από το τσέμπαλο. Στην υπερπαραγωγή αυτή πρωτοπαρουσιάστηκε το Ορατόριο «Ανάσταση», την Κυριακή του Πάσχα του 1708 στη Ρώμη και συγκεκριμένα στο παλάτι του μαρκησίου Francesco Maria Ruspoli, που ήταν ο σημαντικότερος υποστηρικτής του Ηandel κατά τη διάρκεια της νεανικής παραμονής του συνθέτη στην Ιταλία.
Το καλογραμμένο λιμπρέτο του ποιητή Carlo Sigismondo Capece (1652-1728) περιγράφει τα γεγονότα γύρω από την Ανάσταση του Ιησού μέσα από τα μάτια τριών ιδαίτερα κοντινών του προσώπων: του αγαπημένου μαθητή Ιωάννη, της Μαρίας Μαγδαληνής και της Μαρίας του Κλωπά, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζει με θεατρικό τρόπο την αιώνια σύγκρουση του καλού και του κακού που στο έργο προσωποποιούνται από τον Άγγελο του Κυρίου και τον Εωσφώρο αντίστοιχα. Ο ίδιος ο Χριστός, όπως και η Παναγία, δεν εμφανίζονται στο libretto, καίτοι γίνεται αναφορά σε εκείνους.
Ο μουσικο-κριτικός Κωνσταντίνος Π. Καράμπελας- Σγούρδας σχετικά με την πρεμιέρα αναφέρει: “Δεν μας είναι δύσκολο να φανταστούμε την ποιότητα της πρώτης παγκόσμιας ερμηνείας. Η Margherita Durastanti, μια από τις θρυλικές ντίβες της εποχής της, είχε ερμηνεύσει τον ρόλο του Αγγέλου. Η Durastanti ήταν στενή συνεργάτις του Handel, είχε τραγουδήσει την Agrippina κατά την πρώτη παγκόσμια παρουσίαση της όπερας, ενώ αργότερα ο Handel, έχοντας μεταναστεύσει στην Αγγλία, την προσκάλεσε για άλλες συμπράξεις.
Ο μουσικο-κριτικός Κωνσταντίνος Π. Καράμπελας- Σγούρδας σχετικά με την πρεμιέρα αναφέρει: “Δεν μας είναι δύσκολο να φανταστούμε την ποιότητα της πρώτης παγκόσμιας ερμηνείας. Η Margherita Durastanti, μια από τις θρυλικές ντίβες της εποχής της, είχε ερμηνεύσει τον ρόλο του Αγγέλου. Η Durastanti ήταν στενή συνεργάτις του Handel, είχε τραγουδήσει την Agrippina κατά την πρώτη παγκόσμια παρουσίαση της όπερας, ενώ αργότερα ο Handel, έχοντας μεταναστεύσει στην Αγγλία, την προσκάλεσε για άλλες συμπράξεις.
Η παρουσία της κατά την πρώτη εκτέλεση του ορατορίου είχε προκαλέσει σκάνδαλο, καθώς εκείνη την εποχή ο Πάπας είχε αυστηρώς απαγορεύσει τη συμμετοχή γυναικών στην εκτέλεση των θρησκευτικών έργων. Πέραν τούτου, ήταν και μια εποχή που ο ποντίφικας είχε εμποδίσει τη σύνθεση όπερας στη χώρα του, γεγονός που οδήγησε τον Handel να στραφεί στη σύνθεση θρησκευτικών έργων.”
Σχετικά με τις μουσικές αρετές του Ορατορίου δηλώνει: “Από μουσικής άποψης το έργο παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς περιέχει πολλά στοιχεία που απαντώνται στα αριστουργήματα των επόμενων συνθετικών περιόδων του Handel. Στις σημαντικότερες αρετές της παρτιτούρας περιλαμβάνονται η σοφή οικονομία των εκφραστικών μέσων, η ρυθμική και μελωδική ευρηματικότητα και ανάπτυξη, η άφθαστη αμεσότητα και η εύγλωττη απλότητα της χαιντελιανής έκφρασης [...]
Σχετικά με τις μουσικές αρετές του Ορατορίου δηλώνει: “Από μουσικής άποψης το έργο παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς περιέχει πολλά στοιχεία που απαντώνται στα αριστουργήματα των επόμενων συνθετικών περιόδων του Handel. Στις σημαντικότερες αρετές της παρτιτούρας περιλαμβάνονται η σοφή οικονομία των εκφραστικών μέσων, η ρυθμική και μελωδική ευρηματικότητα και ανάπτυξη, η άφθαστη αμεσότητα και η εύγλωττη απλότητα της χαιντελιανής έκφρασης [...]
Επιπλέον, θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι ο Handel και σε αυτή την παρτιτούρα αποδεικνύεται μεγάλος μάστορας της ενορχήστρωσης πετυχαίνοντας να ταιριάξει με επιτυχία και έξοχη λεπτότητα τα ηχοχρώματα των διαφορετικών οργάνων που χρησιμοποιεί στην ορχήστρα και κυρίως να ισορροπήσει τους ηχητικούς όγκους των εγχόρδων και των πνευστών με τις φωνές”.
Ο ίδιος καταλήγει ότι “ο Handel, εμπνεόμενος από τα τελευταία κεφάλαια της ζωής του Χριστού, αποδεικνύεται, ακόμη και σε αυτή την πρώτη αλλά τόσο ουσιώδη φάση της δημιουργικής του σταδιοδρομίας, ένας δεινός γλύπτης των ήχων που κατέχει τον τρόπο να φωτίζει με μεγάλη τέχνη και ακρίβεια τα συναισθήματα, τις συναισθηματικές εντάσεις και να εμβαθύνει στον ανθρώπινο ψυχισμό”.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ
Το 1991 το Διοικητικό Συμβουλίου του Δημοτικού Ωδείου Πατρών ίδρυσε μια Ορχήστρα Δωματίου με μουσικούς εγχόρδων η διεύθυνση του οποίου υπό το όνομα «Οι Σολίστ της Πάτρας» ανατέθηκε στον τότε Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Ωδείου και μαέστρο Δημήτρη Μποτίνη. Το διάστημα 1999 – 2004 ο διακεκριμένος μαέστρος Saulious Sondeckis ανέλαβε τη διεύθυνση του σχήματος, που ονομάστηκε έκτοτε «Ορχήστρα Πατρών», που από το 2005, εντάχτηκε στη Δημοτική Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Πάτρας (ΔΕΠΑΠ). Την Ορχήστρα έχουν διευθύνει επιφανείς μαέστροι, Έλληνες και ξένοι, ενώ έχει συμπράξει με διεθνούς φήμης σολίστ καθώς και με το σύνολο σχεδόν του δυναμικού της ελληνικής κλασικής μουσικής σκηνής. Από το 2006 τη διεύθυνση της Ορχήστρας έχει ο Δημήτρης Μποτίνης, με στόχο τη διεύρυνση και μετεξέλιξή της σε Συμφωνική Ορχήστρα, έχει ένα ευρύτατο ρεπερτόριο από το μπαρόκ έως τον 21ο αιώνα και η λειτουργία του περιλαμβάνει και μικρότερα σύνολα Μουσικής Δωματίου (Τρίο, Κουαρτέτο, Κουιντέτο, κ.α.), ενώ οι μουσικοί του ασχολούνται με την εκπαίδευση και την ενημέρωση των νέων, με συναυλίες, σεμινάρια, διαλέξεις και διδασκαλία σε Ωδεία της Πάτρας και της Περιφέρειας.
Ο ίδιος καταλήγει ότι “ο Handel, εμπνεόμενος από τα τελευταία κεφάλαια της ζωής του Χριστού, αποδεικνύεται, ακόμη και σε αυτή την πρώτη αλλά τόσο ουσιώδη φάση της δημιουργικής του σταδιοδρομίας, ένας δεινός γλύπτης των ήχων που κατέχει τον τρόπο να φωτίζει με μεγάλη τέχνη και ακρίβεια τα συναισθήματα, τις συναισθηματικές εντάσεις και να εμβαθύνει στον ανθρώπινο ψυχισμό”.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ
Το 1991 το Διοικητικό Συμβουλίου του Δημοτικού Ωδείου Πατρών ίδρυσε μια Ορχήστρα Δωματίου με μουσικούς εγχόρδων η διεύθυνση του οποίου υπό το όνομα «Οι Σολίστ της Πάτρας» ανατέθηκε στον τότε Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Ωδείου και μαέστρο Δημήτρη Μποτίνη. Το διάστημα 1999 – 2004 ο διακεκριμένος μαέστρος Saulious Sondeckis ανέλαβε τη διεύθυνση του σχήματος, που ονομάστηκε έκτοτε «Ορχήστρα Πατρών», που από το 2005, εντάχτηκε στη Δημοτική Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Πάτρας (ΔΕΠΑΠ). Την Ορχήστρα έχουν διευθύνει επιφανείς μαέστροι, Έλληνες και ξένοι, ενώ έχει συμπράξει με διεθνούς φήμης σολίστ καθώς και με το σύνολο σχεδόν του δυναμικού της ελληνικής κλασικής μουσικής σκηνής. Από το 2006 τη διεύθυνση της Ορχήστρας έχει ο Δημήτρης Μποτίνης, με στόχο τη διεύρυνση και μετεξέλιξή της σε Συμφωνική Ορχήστρα, έχει ένα ευρύτατο ρεπερτόριο από το μπαρόκ έως τον 21ο αιώνα και η λειτουργία του περιλαμβάνει και μικρότερα σύνολα Μουσικής Δωματίου (Τρίο, Κουαρτέτο, Κουιντέτο, κ.α.), ενώ οι μουσικοί του ασχολούνται με την εκπαίδευση και την ενημέρωση των νέων, με συναυλίες, σεμινάρια, διαλέξεις και διδασκαλία σε Ωδεία της Πάτρας και της Περιφέρειας.
Η Ορχήστρα καταξιώθηκε Πανελλαδικά έχοντας μια σημαντική παρουσία σε φεστιβάλ και αίθουσες συναυλιών στην Ελλάδα (Μ.Μ.Α. και Μ.Μ.Θ) και το εξωτερικό (Ιταλία, Αυστρία, Γαλλία και Γερμανία) και έχει στο ενεργητικό της πολυάριθμες ηχογραφήσεις. Συχνά παρουσιάζει έργα σύγχρονων Ελλήνων συνθετών, ορισμένα από τα οποία είναι αφιερωμένα σε αυτήν.
Ο Γιώργος Πέτρου γεννημένος στη Αθήνα, σπούδασε πιάνο στο Ωδείο Αθηνών, από όπου αποφοίτησε με άριστα και α’ βραβείο παμψηφεί. Συνέχισε τις σπουδές του στο Royal College of Music του Λονδίνου και την Royal Academy of Music του Λονδίνου με υποτροφίες της ίδιας της Βασιλικής Ακαδημίας και του Ιδρύματος Ωνάση. Μοιράζοντας τις δραστηριότητές του ανάμεσα στη διεύθυνση ορχήστρας και το πιάνο, έχει ακολουθήσει μία διεθνή σταδιοδρομία με εμφανίσεις σε σημαντικές αίθουσες συναυλιών, αλλά και δυναμική παρουσία στη διεθνή δισκογραφία.
Ο Γιώργος Πέτρου γεννημένος στη Αθήνα, σπούδασε πιάνο στο Ωδείο Αθηνών, από όπου αποφοίτησε με άριστα και α’ βραβείο παμψηφεί. Συνέχισε τις σπουδές του στο Royal College of Music του Λονδίνου και την Royal Academy of Music του Λονδίνου με υποτροφίες της ίδιας της Βασιλικής Ακαδημίας και του Ιδρύματος Ωνάση. Μοιράζοντας τις δραστηριότητές του ανάμεσα στη διεύθυνση ορχήστρας και το πιάνο, έχει ακολουθήσει μία διεθνή σταδιοδρομία με εμφανίσεις σε σημαντικές αίθουσες συναυλιών, αλλά και δυναμική παρουσία στη διεθνή δισκογραφία.
Το ρεπερτόριο του ως διευθυντής ορχήστρας επικεντρώνεται από την εποχή του μπαρόκ έως και τον ρομαντισμό με έμφαση στις ιστορικές πρακτικές ερμηνείας και την όπερα. Έχει διευθύνει τις όπερες «Άλκηστη» του Γκλουκ και «Θεοδώρα» του Χαίντελ σε παραγωγές του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, τον "'Ιούλιο Καισαρα" του Χαίντελ σε παραγωγή του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, τον "Ταμερλάνο" του Χαίντελ σε παραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών. Σε συνεργασία με την Εθνική Λυρική Σκηνή έχει διευθύνει νέες παραγωγές των έργων "Ορφέας" του Γκλούκ , "Άννα Μπολένα" και «Αιμίλια ντι Λίβερπουλ» του Ντονιτσέττι. Την Άνοιξη του 2009 διηύθηνε την πρώτη Γερμανική εκτέλεση της όπερας του Α. Σκαρλάττι "Il Tigrane" στο Saarlaendisches Staatstheater. Έχει παρουσιάσει για πρώτη φορά στην Ελλάδα σημαντικά έργα, μεταξύ των οποίων τις όπερες “Ορέστης”, «Αριάδνη στην Κρήτη» του Γκ.Φ. Χαίντελ, τηνΟλυμπιάδα του Τζ.Παϊζιέλλο (πρώτη παγκόσμια αναβίωση σε δική του κριτική έκδοση από το χειρόγραφο), το ορατόριο Juditha Triumphans και την όπερα Ιουστίνος του Βιβάλντι. Έχει επίσης διευθύνει τις όπερες «Η Επιστροφή του Οδυσσέα στην πατρίδα» και "Η στέψη της Ποπαίας" του Μοντεβέρντι. Με δική του πρωτοβουλία δημιουργήθηκε το πρώτο ορχηστρικό σύνολο με όργανα εποχής στην Ελλάδα με βάση την Ορχήστρα Πατρών. Έχει ηχογραφήσει τις όπερες του Χαίντελ «Ιούλιος Καίσαρας», « Ταμερλάνος», «Αριάδνη στην Κρήτη» (με συμμετοχή της Ορχήστρας Πατρών σε όργανα εποχής) και «Ορέστης» (με συμμετοχή της Καμεράτας της Στουτγκάρδης) -ηχογραφήσεις αυτές έχουν αποσπάσει διεθνείς διακρίσεις.
Το Gramophone χαρακτήρισε τη διεύθυνσή του «ιδεώδη» ενώ το περιοδικό Early Music Review χαρακτήρισε την ηχογράφηση του «Ορέστη» ως «μία από τις πιο επιτυχημένες ηχογραφήσεις έργων Χαίντελ των τελευταίων ετών». Η ηχογράφηση του Ταμερλάνου, προτάθηκε από την εφημερίδα Times του Λονδίνου ως ο δίσκος της εβδομάδας. Μαζί με τον πιανίστα Χ. Παπαγεωργίου έχει ηχογραφήσει σε CD τα έργα για δύο πιάνα του Ραχμάνινοφ (Paradisum Records,London).
Ως σολίστ έχει συμπράξει με γνωστές ορχήστρες, όπως η Ορχήστρα Philharmonia του Λονδίνου, η Εθνική Ορχήστρα Καπιτολίου της Τουλούζης, η Ορχήστρα «Τσαϊκόφσκι» της Ραδιοφωνίας της Μόσχας, η London Soloists Chamber Orchestra, η Ορχήστρα τηςΤσέχικης Ραδιοφωνίας, η Συμφωνική Ορχήστρα της Neuchatel, την Camerata Stuttgart, η Basel Sinfonietta, έχοντας συνεργαστεί με διάσημους αρχιμουσικούς, όπως ο Μισέλ Πλασσόν και ο Βλαντιμίρ Φεντοσέγιεφ. Στην Ελλάδα έχει εμφανιστεί επανειλημμένα στο ΜΜΑ, στο ΜΜΘ και στο Ηρώδειο, ενώ συνεργάζεται τακτικά ως μαέστρος ή σολίστ με τις Κρατικές ορχήστρες Αθηνών και Θεσσαλονίκης, την Καμεράτα-Ορχήστρα Φίλων της Μουσικής, την Ορχήστρα Πατρών, την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, τη Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων. Έχει ηχογραφήσει για σημαντικές Ευρωπαϊκές ραδιοφωνίες όπως το BBC3, το SDR, το Deutschland Radio, το Radio Swisse Romande, την Τσεχική ραδιοφωνία, το Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ.
O τενόρος Βασίλης Καβάγιας γεννήθηκε το 1986 στην Αθήνα. Είναι αριστούχος απόφοιτος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου (Σύνθεση). Το 2009 απέκτησε το Δίπλωμα Μονωδίας από το Δημοτικό Ωδείο Καλαμάτας.
Ως σολίστ έχει συμπράξει με γνωστές ορχήστρες, όπως η Ορχήστρα Philharmonia του Λονδίνου, η Εθνική Ορχήστρα Καπιτολίου της Τουλούζης, η Ορχήστρα «Τσαϊκόφσκι» της Ραδιοφωνίας της Μόσχας, η London Soloists Chamber Orchestra, η Ορχήστρα τηςΤσέχικης Ραδιοφωνίας, η Συμφωνική Ορχήστρα της Neuchatel, την Camerata Stuttgart, η Basel Sinfonietta, έχοντας συνεργαστεί με διάσημους αρχιμουσικούς, όπως ο Μισέλ Πλασσόν και ο Βλαντιμίρ Φεντοσέγιεφ. Στην Ελλάδα έχει εμφανιστεί επανειλημμένα στο ΜΜΑ, στο ΜΜΘ και στο Ηρώδειο, ενώ συνεργάζεται τακτικά ως μαέστρος ή σολίστ με τις Κρατικές ορχήστρες Αθηνών και Θεσσαλονίκης, την Καμεράτα-Ορχήστρα Φίλων της Μουσικής, την Ορχήστρα Πατρών, την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, τη Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων. Έχει ηχογραφήσει για σημαντικές Ευρωπαϊκές ραδιοφωνίες όπως το BBC3, το SDR, το Deutschland Radio, το Radio Swisse Romande, την Τσεχική ραδιοφωνία, το Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ.
O τενόρος Βασίλης Καβάγιας γεννήθηκε το 1986 στην Αθήνα. Είναι αριστούχος απόφοιτος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου (Σύνθεση). Το 2009 απέκτησε το Δίπλωμα Μονωδίας από το Δημοτικό Ωδείο Καλαμάτας.
Παράλληλα μελετάει με τον Άρη Χριστοφέλλη. Από τον Οκτώβριο 2009 παρακολουθεί μεταπτυχιακές σπουδές στην όπερα με την Barbara Bonney στο Μozarteum Universität στο Salzburg ως υπότροφος του Κοινωφελούς Ιδρύματος "Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης" και του IKY.Ως σολίστ έχει εμφανιστεί στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με την Ορχήστρα των Χρωμάτων, την Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ και την Καμεράτα του Σάλτσμπουργκ. Εχει ερμηνεύσει την "Λειτουργία της Στέψης" του W.A.Mozart, την "Λειτουργία σε Σολ" του F.Schubert και τις Καντάτες Νο. 4 και Νο.6 του J.S.Bach.
Το 2008 έκανε το ντεμπούτο του στην όπερα με το ρόλο του Edoardo στην όπερα "La cambiale di matrimonio" του G.Rossini στο Δημοτικό Θέατρο Κέρκυρας. Έχει ερμηνεύσει επίσης Εύανδρο ("Άλκηστη" Gluck - MMA), Brighella ("Αριάδνη στη Νάξο" Strauss - ΕΛΣ) και Paolino ("Il matrimono segreto" Cimarosa- Mozarteum Salzburg, Marktoberdorf, Landau, Neumünster). Το 2007 απέσπασε το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό λυρικού τραγουδιού της Yamaha (YMFE). Έχει πάρει μέρος σε σημαντικά σεμινάρια με τους Κώστα Πασχάλη, Άρη Χριστοφέλλη, Kurt Equiluz, Μαρινα Κρίλοβιτς και Δάφνη Ευαγγελάτου.
Η mezzosoprano Ειρήνη Καράγιαννη γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς καλλιτέχνες. Σπούδασε τραγούδι στο Athenaeum και το «Εθνικό Ωδείο» και Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Με υποτροφία των ιδρυμάτων «Α. Ωνάσης» και «Μαρία Κάλλας», συνέχισε τις σπουδές της στο “Conservatorio di musica di S.ta Cecilia” της Ρώμης, και κοντά στις Victoria De Los Angeles στην Βαρκελώνη και Maria Luisa Cioni στο Μιλάνο. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα υποκριτικής και χορού στο Λονδίνο, ως μέλος του “Mayer Lissmann Opera Center”.Έκανε το ντεμπούτο της με τον ρόλο της Ηλέκτρας στην όπερα του Γ. Κουρουπού «Πυλάδης» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, και ακολούθησαν πρωταγωνιστικοί ρόλοι όπως: Cherubino – Nozze di Figaro, Angelina-Cenerentola, Rosina – Barbiere di Siviglia, Isabella- Italiana in Algieri, Isolier – Le Comte Ory, Siebel - Faust, Adalgisa - Norma, Komponist - Ariadne auf Naxos, Miss Jessel –The turn of the screw, κ.α. Νικήτρια του Διεθνούς διαγωνισμού “G. di Stefano” το 1998, ερμηνεύει τον ρόλο της Carmen σε πολλές παραγωγές στην Ιταλία (Teatro dell’Opera di Roma-Therme di Caracalla, Teatro Romano di Fiesole, Teatro Greco di Taormina, Massa Marittima – Lirica in Piazza, κ.α.). Εμφανίζεται ως: Olga - Eugene Onegin (Maggio Musicale Fiorentino), Rosina – Barbiere di Siviglia (A.S.LI.CO), Nicklausse - Les contes d'Hoffmann (A.S.LI.CO), Giulietta - Les contes d'Hoffmann (Teatro alla Scala), Nicklausse - Les contes d'Hoffmann (The Israeli Opera of Tel Aviv), Octavian - Der Rosenkavalier (Teatro dell’ Opera di Roma), κ.α. Σημαντικό χώρο στις εμφανίσεις της καταλαμβάνει το μπαρόκ με τους ρόλους Bradamante (Alcina), Carilda (Arianna in Creta), Cornelia (Gulio Cesare), Irene (Tamerlano), Amanzio (Giustino), Ottone (Incoronazione di Poppea), Ozias (Juditha Triumphans), Costanza (l’isola disabitata), καθώς και τις δύο ηχογραφήσεις για την MDG με τις όπερες Arianna in Creta (CHOC prize - Le Monde de la musique magazine, Diapason 4 prize- Diapason magazine) και Tamerlano (Echo Klassik 2008 prize).
Η μεσόφωνος Μαίρη-Έλεν Νέζη γεννήθηκε στο Μόντρεαλ του Καναδά. Σπούδασε τραγούδι στο Εθνικό Ωδείο και το Ωδείο Κοντάλυ (δίπλωμα 1994) και έκανε μαθήματα τεχνικής και ερμηνείας με τους Έρνστ Χαίφλιγκερ, Αρρίγκο Πόλα, τον Φρ.Βουτσίνο και τον Κ. Πασχάλη. Σήμερα, ακολουθεί μία σημαντική καλλιτεχνική σταδιοδρομία τόσο στο χώρο της όπερας όσο και σε συμφωνικές συναυλίες. Έχει εμφανιστεί σε περισσότερους από 30 πρωταγωνιστικούς ρόλους σε λυρικά θέατρα στο Μονάχο (Bayerische Staatsoper), Παρίσι (Théâtre des Champs-Elysées), Βιέννη (Theater An der Wien), Νέα Υόρκη (Carnegie Hall και Lincoln Center), Ουάσινγκτον (Strathmore Hall), Μόντρεαλ (Places des Arts), Μαδρίτη(Monumental), Ρώμη (Olimpico), Άμστερνταμ (Concertgebouw), Ντύσσελντορφ (Tonhalle), Νάπολη (Palazzo Reale), Φερράρα, Πιατσέντσα, Μόντενα, Βησμπάντεν, Λισσαβώνα(Sao Carlos), Σεβίλλη(Maestranza), Μπιλμπάο (Arriaga) και στα σημαντικά διεθνή Φεστιβάλ του Αννόβερου, Σπολέτο, Χάλλε, Γκέττινγκεν (Handel Festspiele), Σαντιάγκο ντε Κομποστέλλα, Κουένκα, Έρνεν κα. Στην Ελλάδα εμφανίζεται σε πρωταγωνιστικούς ρόλους στην Εθνική Λυρική Σκηνή, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης, στο Φεστιβάλ Αθηνών.
Η mezzosoprano Ειρήνη Καράγιαννη γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς καλλιτέχνες. Σπούδασε τραγούδι στο Athenaeum και το «Εθνικό Ωδείο» και Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Με υποτροφία των ιδρυμάτων «Α. Ωνάσης» και «Μαρία Κάλλας», συνέχισε τις σπουδές της στο “Conservatorio di musica di S.ta Cecilia” της Ρώμης, και κοντά στις Victoria De Los Angeles στην Βαρκελώνη και Maria Luisa Cioni στο Μιλάνο. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα υποκριτικής και χορού στο Λονδίνο, ως μέλος του “Mayer Lissmann Opera Center”.Έκανε το ντεμπούτο της με τον ρόλο της Ηλέκτρας στην όπερα του Γ. Κουρουπού «Πυλάδης» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, και ακολούθησαν πρωταγωνιστικοί ρόλοι όπως: Cherubino – Nozze di Figaro, Angelina-Cenerentola, Rosina – Barbiere di Siviglia, Isabella- Italiana in Algieri, Isolier – Le Comte Ory, Siebel - Faust, Adalgisa - Norma, Komponist - Ariadne auf Naxos, Miss Jessel –The turn of the screw, κ.α. Νικήτρια του Διεθνούς διαγωνισμού “G. di Stefano” το 1998, ερμηνεύει τον ρόλο της Carmen σε πολλές παραγωγές στην Ιταλία (Teatro dell’Opera di Roma-Therme di Caracalla, Teatro Romano di Fiesole, Teatro Greco di Taormina, Massa Marittima – Lirica in Piazza, κ.α.). Εμφανίζεται ως: Olga - Eugene Onegin (Maggio Musicale Fiorentino), Rosina – Barbiere di Siviglia (A.S.LI.CO), Nicklausse - Les contes d'Hoffmann (A.S.LI.CO), Giulietta - Les contes d'Hoffmann (Teatro alla Scala), Nicklausse - Les contes d'Hoffmann (The Israeli Opera of Tel Aviv), Octavian - Der Rosenkavalier (Teatro dell’ Opera di Roma), κ.α. Σημαντικό χώρο στις εμφανίσεις της καταλαμβάνει το μπαρόκ με τους ρόλους Bradamante (Alcina), Carilda (Arianna in Creta), Cornelia (Gulio Cesare), Irene (Tamerlano), Amanzio (Giustino), Ottone (Incoronazione di Poppea), Ozias (Juditha Triumphans), Costanza (l’isola disabitata), καθώς και τις δύο ηχογραφήσεις για την MDG με τις όπερες Arianna in Creta (CHOC prize - Le Monde de la musique magazine, Diapason 4 prize- Diapason magazine) και Tamerlano (Echo Klassik 2008 prize).
Η μεσόφωνος Μαίρη-Έλεν Νέζη γεννήθηκε στο Μόντρεαλ του Καναδά. Σπούδασε τραγούδι στο Εθνικό Ωδείο και το Ωδείο Κοντάλυ (δίπλωμα 1994) και έκανε μαθήματα τεχνικής και ερμηνείας με τους Έρνστ Χαίφλιγκερ, Αρρίγκο Πόλα, τον Φρ.Βουτσίνο και τον Κ. Πασχάλη. Σήμερα, ακολουθεί μία σημαντική καλλιτεχνική σταδιοδρομία τόσο στο χώρο της όπερας όσο και σε συμφωνικές συναυλίες. Έχει εμφανιστεί σε περισσότερους από 30 πρωταγωνιστικούς ρόλους σε λυρικά θέατρα στο Μονάχο (Bayerische Staatsoper), Παρίσι (Théâtre des Champs-Elysées), Βιέννη (Theater An der Wien), Νέα Υόρκη (Carnegie Hall και Lincoln Center), Ουάσινγκτον (Strathmore Hall), Μόντρεαλ (Places des Arts), Μαδρίτη(Monumental), Ρώμη (Olimpico), Άμστερνταμ (Concertgebouw), Ντύσσελντορφ (Tonhalle), Νάπολη (Palazzo Reale), Φερράρα, Πιατσέντσα, Μόντενα, Βησμπάντεν, Λισσαβώνα(Sao Carlos), Σεβίλλη(Maestranza), Μπιλμπάο (Arriaga) και στα σημαντικά διεθνή Φεστιβάλ του Αννόβερου, Σπολέτο, Χάλλε, Γκέττινγκεν (Handel Festspiele), Σαντιάγκο ντε Κομποστέλλα, Κουένκα, Έρνεν κα. Στην Ελλάδα εμφανίζεται σε πρωταγωνιστικούς ρόλους στην Εθνική Λυρική Σκηνή, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης, στο Φεστιβάλ Αθηνών.
Έχει συμπράξει με όλες τις ελληνικές ορχήστρες και σημαντικά σύνολα του εξωτερικού όπως την Ορχήστρα της Όπερας του Μονάχου, τη Συμφωνική Ορχήστρα του Μόντρεαλ, την Complesso Barocco, την Ορχήστρα της Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης της Ισπανίας, την Washington Bach Consort, την Venice Baroque Orchestra, την Ορχήστρα Al Ayre Espanol, την Καμεράτα της Στουτγάρδης. Έχει ηχογραφήσει τις όπερες του Χαίντελ Ορέστης, Αριάδνη στην Κρήτη, Ταμερλάνος και Ιούλιος Καίσαρας (υπό την διεύθυνση του Γιώργου Πέτρου, για την γερμανική εταιρία MDG),τον Πτολεμαίο του Σκαρλάττι, την Βερενίκη του Χαίντελ (υπό την διεύθυνση του Αλαν Κέρτις, DECCA). Έχει συμμετάσχει στα DVD Ηρακλής στο Θερμοδόντη, Μοτεζούμα του Βιβάλντι και Αριοντάντε του Χαίντελ, (υπό τον Αλαν Κέρτις, DYNAMIC), ενώ πρόσφατα ηχογράφησε σόλο CD με τίτλο Salve Regina (υπό τον Alan Curtis), για την δισκογρ.εταιρία Deutsche Harmonia Mundi. Έχει ιδρύσει και επιμελείται το Φεστιβάλ Όπερας Αρχαίας Κορίνθου από το 2003.
Ο Vito Priante πραγματοποίησε το ντεμπούτο του το 2002, στο La Serva Padrona του Pergolesi, υπό τη διεύθυνση του Arnold Bosman στο Teatro Goldoni της Φλωρεντίας, κατά τη διάρκεια της σεζόν 2002/2003 του Teatro del Maggio Musicale Fiorentino. Υπήρξε προσκεκλημένος των σημαντικότερων φεστιβάλ και πολλών διάσημων διεθνών σκηνών, όπως του Teatro alla Scala του Μιλάνο, του Musikverein της Βιέννης, του Salzburger Festspiele, της κρατικής όπερας της Βαυαρίας Bayerische Staatsoper München, του Florentin Maggio Musicale, του Teatro La Fenice της Βενετίας, του Teatro San Carlo της Νάπολης, του Teatro Carlo Felice της Τζένοβα, του Théâtre des Champs Elysées του Παρισιού, του Teatro Nacional Sao Carlos της Λισαβόνας, του Auditorio Nacional της Μαδρίτης, του Μουσικού Φεστιβάλ του Όσλο, του Φεστιβάλ Wildbad Rossini Belcanto, του ΦεστιβάλFestival della Valle d'Itria της Απουλίας και του Φεστιβάλ Monteverdi της Κρεμόνα. Έχει συνεργαστεί με πολλούς σημαντικούς διευθυντές ορχήστρας όπως οι Mark Minkowski, Daniel Harding, Ivor Bolton, Ottavio Dantone, Dmitri Jurowski, Alain Curtis, Riccardo Frizza και Andrea Marcon.Μεταξύ των ρόλων που έχει ερμηνεύσει: Idreno στην Armida του Haydn, il Re di Scozia στο Ariodante του Händel, Motezuma στο Motezuma του Vivaldi, Apollo στο Apollo e Dafne του Händel, Varo στο Ezio του Händel, Uberto στο La Serva Padrona του Pergolesi, Il Conte στο Il Matrimonio Segreto του Cimarosa, Leporello στο Don Giovanni του Mozart, τους Il Conte και Figaro στο Le Nozze di Figaro , Papageno sth Die Zauberflöte του Mozart. Πρόσφατα ερμήνευσε το ρόλο του Malatesta στο Don Pasquale του Donizetti, στη Νάπολη, και του Idreno στο Armida του Händel, στο Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ καθώς και στο Concertgebouw του Άμστερνταμ. Ερμήνευσε στη Νάπολη τον Publio στην όπερα-έναρξη της σεζόν La Clemenza di Tito. Ο Vito Priante έλαβε το βραβείο XXVIII Franco Abbiati, το 2008: “Κομψός και πολύπλευρος, επέβαλε την εύπλαστη φωνή του ως μπάσο-βαρύτονου στην ερμηνεία του Motezuma του Vivaldi και έδωσε μιαν εξαιρετική ερμηνεία του Prigioniero di Dallapiccola (Teatro della Scala, Μιλάνο), όπου το τραγούδι του μετατράπηκε σε θεατρικό αντικατοπτρισμό του νοήματος των λέξεων.”
Η σοπράνο Emanuela Galli γεννήθηκε στο Μιλάνο και σπούδασε τραγούδι στο Μουσικό Ωδείο της Μάντοβα. Παρά την παραδοσιακή φύση των σπουδών της, η αγάπη για το Lieder και το ενδιαφέρον της για κάθε πιθανό δρόμο όπου θα μπορούσε να την οδηγήσει η ανθρώπινη φωνή είχαν σαν αποτέλεσμα να ακολουθήσει μια κάπως απότομη παράκαμψη για να αφιερώσει την προσοχή της στο μπαρόκ ρεπερτόριο και να ερμηνεύσει με πάθος αμέτρητα χειρόγραφα. Στο πλαίσιο αυτό συνεργάστηκε με πολλούς διευθυντές ορχήστρας, μεταξύ των οποίων οι: O. Dantone, A. Florio, F.Bonizzoni, G. Leonhardt, M. Mencoboni, E.Gatti, J. Tubery, D. Fasolis, G. Garrido, C. Cavina, αλλά και διάφορα σύνολα μεταξύ των οποίων τα: Accademia Bizantina, la Cappella della Pietà dei Turchini, Ensemble Elyma, La Risonanza, La Venexiana, Ensemble La Fenice, Piccolo Concerto Wien, I Sonatori della Gioiosa Marca. Υπήρξε προσκεκλημένη μερικών από τα σημαντικότερα φεστιβάλ και τις σημαντικότερες αίθουσες, τόσο στην Ιταλία όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη:: Teatro San Carlo της Νάπολης, Teatro Massimo του Παλέρμο, Teatro La Fenice της Βενετίας, Santa Cecilia της Ρώμης, Settembre Musica στο Τορίνο, καθώς και σε Πάρμα, Μπολόνια, Φεράρα, Κρεμόνα, το Φεστιβάλ του Ίνσμπρουκ, Teatro de la Zarzuela της Μαδρίτης, Βαρκελώνη, Φεστιβάλ της Μπρυζ, Cité de la Musique του Παρισιού, Φεστιβάλ της Beaune, Φεστιβάλ της Ουτρέχτης. Έχει ερμηνεύσει: τη Drusilla του Monteverdi στο Incoronazione di Poppea, την Alcina στο Rapimento di Ruggero dall'Isola di Alcina του Caccini, τους Cupido και Maria Madre στο La Colomba Ferita του Provenzale, της Belluccia στο Li Zite'n Galera του Vinci, υπό τη διεύθυνση του Antonio Florio, της Didone στο Didone του Cavalli στο Concertgebow του Άμστερνταμ.
Ο Vito Priante πραγματοποίησε το ντεμπούτο του το 2002, στο La Serva Padrona του Pergolesi, υπό τη διεύθυνση του Arnold Bosman στο Teatro Goldoni της Φλωρεντίας, κατά τη διάρκεια της σεζόν 2002/2003 του Teatro del Maggio Musicale Fiorentino. Υπήρξε προσκεκλημένος των σημαντικότερων φεστιβάλ και πολλών διάσημων διεθνών σκηνών, όπως του Teatro alla Scala του Μιλάνο, του Musikverein της Βιέννης, του Salzburger Festspiele, της κρατικής όπερας της Βαυαρίας Bayerische Staatsoper München, του Florentin Maggio Musicale, του Teatro La Fenice της Βενετίας, του Teatro San Carlo της Νάπολης, του Teatro Carlo Felice της Τζένοβα, του Théâtre des Champs Elysées του Παρισιού, του Teatro Nacional Sao Carlos της Λισαβόνας, του Auditorio Nacional της Μαδρίτης, του Μουσικού Φεστιβάλ του Όσλο, του Φεστιβάλ Wildbad Rossini Belcanto, του ΦεστιβάλFestival della Valle d'Itria της Απουλίας και του Φεστιβάλ Monteverdi της Κρεμόνα. Έχει συνεργαστεί με πολλούς σημαντικούς διευθυντές ορχήστρας όπως οι Mark Minkowski, Daniel Harding, Ivor Bolton, Ottavio Dantone, Dmitri Jurowski, Alain Curtis, Riccardo Frizza και Andrea Marcon.Μεταξύ των ρόλων που έχει ερμηνεύσει: Idreno στην Armida του Haydn, il Re di Scozia στο Ariodante του Händel, Motezuma στο Motezuma του Vivaldi, Apollo στο Apollo e Dafne του Händel, Varo στο Ezio του Händel, Uberto στο La Serva Padrona του Pergolesi, Il Conte στο Il Matrimonio Segreto του Cimarosa, Leporello στο Don Giovanni του Mozart, τους Il Conte και Figaro στο Le Nozze di Figaro , Papageno sth Die Zauberflöte του Mozart. Πρόσφατα ερμήνευσε το ρόλο του Malatesta στο Don Pasquale του Donizetti, στη Νάπολη, και του Idreno στο Armida του Händel, στο Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ καθώς και στο Concertgebouw του Άμστερνταμ. Ερμήνευσε στη Νάπολη τον Publio στην όπερα-έναρξη της σεζόν La Clemenza di Tito. Ο Vito Priante έλαβε το βραβείο XXVIII Franco Abbiati, το 2008: “Κομψός και πολύπλευρος, επέβαλε την εύπλαστη φωνή του ως μπάσο-βαρύτονου στην ερμηνεία του Motezuma του Vivaldi και έδωσε μιαν εξαιρετική ερμηνεία του Prigioniero di Dallapiccola (Teatro della Scala, Μιλάνο), όπου το τραγούδι του μετατράπηκε σε θεατρικό αντικατοπτρισμό του νοήματος των λέξεων.”
Η σοπράνο Emanuela Galli γεννήθηκε στο Μιλάνο και σπούδασε τραγούδι στο Μουσικό Ωδείο της Μάντοβα. Παρά την παραδοσιακή φύση των σπουδών της, η αγάπη για το Lieder και το ενδιαφέρον της για κάθε πιθανό δρόμο όπου θα μπορούσε να την οδηγήσει η ανθρώπινη φωνή είχαν σαν αποτέλεσμα να ακολουθήσει μια κάπως απότομη παράκαμψη για να αφιερώσει την προσοχή της στο μπαρόκ ρεπερτόριο και να ερμηνεύσει με πάθος αμέτρητα χειρόγραφα. Στο πλαίσιο αυτό συνεργάστηκε με πολλούς διευθυντές ορχήστρας, μεταξύ των οποίων οι: O. Dantone, A. Florio, F.Bonizzoni, G. Leonhardt, M. Mencoboni, E.Gatti, J. Tubery, D. Fasolis, G. Garrido, C. Cavina, αλλά και διάφορα σύνολα μεταξύ των οποίων τα: Accademia Bizantina, la Cappella della Pietà dei Turchini, Ensemble Elyma, La Risonanza, La Venexiana, Ensemble La Fenice, Piccolo Concerto Wien, I Sonatori della Gioiosa Marca. Υπήρξε προσκεκλημένη μερικών από τα σημαντικότερα φεστιβάλ και τις σημαντικότερες αίθουσες, τόσο στην Ιταλία όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη:: Teatro San Carlo της Νάπολης, Teatro Massimo του Παλέρμο, Teatro La Fenice της Βενετίας, Santa Cecilia της Ρώμης, Settembre Musica στο Τορίνο, καθώς και σε Πάρμα, Μπολόνια, Φεράρα, Κρεμόνα, το Φεστιβάλ του Ίνσμπρουκ, Teatro de la Zarzuela της Μαδρίτης, Βαρκελώνη, Φεστιβάλ της Μπρυζ, Cité de la Musique του Παρισιού, Φεστιβάλ της Beaune, Φεστιβάλ της Ουτρέχτης. Έχει ερμηνεύσει: τη Drusilla του Monteverdi στο Incoronazione di Poppea, την Alcina στο Rapimento di Ruggero dall'Isola di Alcina του Caccini, τους Cupido και Maria Madre στο La Colomba Ferita του Provenzale, της Belluccia στο Li Zite'n Galera του Vinci, υπό τη διεύθυνση του Antonio Florio, της Didone στο Didone του Cavalli στο Concertgebow του Άμστερνταμ.
Ηχογράφησε το Stabat Mater του Boccherini για την ORF, με τη συνοδεία του Piccolo Concerto Wien. Ερμήνευσε τη Mergellina στο L'Uccellatrice του Jommelli, την Ipermestra του Cavalli στο Φεστιβάλ της Ουτρέχτης, υπό τη διεύθυνση του Mike Fentross, και τη Susanna στο La Susanna του Scarlatti με τον Enrico Gatti. Πρόσφατα εμφανίστηκε στο L’Ercole sul Termodonte του Vivaldi, στο Teatro La Fenice της Βενετίας, στο La Musica and Euridice στον Orfeo του Monteverdi, σε μια ευρωπαϊκή περιοδεία με τη La Veneziana, που ηχογραφήθηκε από την Glossa ενώ ερμήνευσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην παγκόσμια πρεμιέρα της La Rosinda του Cavalli, στο Φεστιβάλ του Πότσνταμ, υπό τη διεύθυνση του Mike Fentross. Έχει πραγματοποιήσει πολλές ηχογραφήσεις για δισκογραφικές εταιρείες όπως οι: Opus 111, Glossa, Amadeus, Agorà, Stradivarius, E Lucevan Le Stelle, ενώ έχει συνεργαστεί με τη RA1 (Ιταλία), την ORF (Αυστρία) και την RTSI (Ραδιοφωνία και τηλεόραση της Ιταλικής Ελβετίας).
Η προπώληση εισιτηρίων γίνεται αποκλειστικά από τα εκδοτήρια του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης και από τα εκδοτήρια του ΟΜΜΘ, στην πλατεία Αριστοτέλους. Οι τιμές των εισιτηρίων είναι 20 και 30€ ενώ τα μαθητικά – φοιτητικά στοιχίζουν 15€.
Η προπώληση εισιτηρίων γίνεται αποκλειστικά από τα εκδοτήρια του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης και από τα εκδοτήρια του ΟΜΜΘ, στην πλατεία Αριστοτέλους. Οι τιμές των εισιτηρίων είναι 20 και 30€ ενώ τα μαθητικά – φοιτητικά στοιχίζουν 15€.
