είναι αυτός ο πολιτισμός μας?Α« Οι βρωμοέλληνες»*
Το Μάρτιο του 1998 η κοινοτική αρχή στο Παλαιό Κεραμίδι, ένα χωριό στο νομό Πιερίας, απαγόρευσε την κυκλοφορία των Αλβανών μεταναστών μετά τη δύση του ηλίου. Το μέτρο αυτό, που επιβλήθηκε για να περιορίσει την "αυξανόμενη εγκληματικότητα", προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις.
Σχεδόν ένα χρόνο μετά, το Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα(τότε εκπομπή της ΝΕΤ) επισκέφτηκε το Παλιό Κεραμίδι και κάλεσε τους κατοίκους σε δύο δημόσιες συζητήσεις.Στην αρχή, σχεδόν όλοι οι κάτοικοι υπερασπίστηκαν την απόφαση. Προβλήθηκε τότε στους παριστάμενους ένα ντοκιμαντέρ που είχε γυριστεί στις Η.Π.Α. με θέμα την αντιμετώπιση των Ελλήνων μεταναστών στην Αμερική στην αρχή του αιώνα. Όπως αφηγούνται επιζώντες εκείνης της εποχής και ιστορικοί, οι Έλληνες είχαν πέσει θύματα ρατσιστικών διακρίσεων και προκαταλήψεων εναντίον των μεταναστών από τις φτωχές χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Όταν έφταναν στην Αμερική τους έβαζαν σε καραντίνα και τους υπέβαλαν σε εξονυχιστικές ιατρικές εξετάσεις και ανακρίσεις. Όσοι κατάφερναν να περάσουν τις εξετάσεις προσλαμβάνονταν με χαμηλότατους μισθούς στις ανθυγιεινές δουλειές που δεν έκαναν οι Αμερικανοί. Στο Νότο σημειώνονταν συχνά συγκρούσεις μεταξύ των μελών της Κου-Κλουξ-Κλαν και των Ελλήνων. Στη συνέχεια της συζήτησης με τους κατοίκους στο Παλαιό Κεραμίδι αποκαλύφθηκε ότι στο χωριό τους δεν είχε συμβεί κανένα σοβαρό επεισόδιο από τους Αλβανούς. Ορισμένοι παραδέχτηκαν ότι η συμπεριφορά τους απέναντί τους ήταν ίδια με αυτή των Αμερικανών απέναντι στους Έλληνες μετανάστες.
*[Ο τίτλος του ντοκιμαντέρ προφανώς αναφέρεται στους ρατσιστικούς χαρακτηρισμούς που απέδιδαν οι Αμερικανοί στους Έλληνες μετανάστες.]
Β.Στόχος του άρθρου είναι να αφυπνίσει τον αναγνώστη για την επικινδυνότητα της ευρωπαϊκής νεοναζιστικής Άκρας Δεξιάς με βάση τα σημερινά δεδομένα.
Αυτό που προέχει είναι η πίστη στη φυσική ενότητα της ανθρωπότητας με στόχο την επίτευξη ενός νέου ανθρώπου.
Είναι ανάγκη να ξεπεραστούν οι διαφορές που χωρίζουν τους ανθρώπους, προκειμένου να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για μια πραγματική διανθρώπινη και πολιτιστική επικοινωνία.
Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι η ο προορισμός στη ζωή είναι κοινός, πέρα από φυλές, τάξεις και φύλα, γιατί μόνο έτσι είναι δυνατόν να επικρατήσει η ανθρώπινη αλληλεγγύη και να θεμελιωθεί η παγκόσμια κοινότητα των ανθρώπων.
Πιστεύω ότι το πραγματικά ζητούμενο δεν πρέπει να είναι εάν και κατά πόσο το (εθνικό)κράτος επιβιώνει ή μη σε μία φιλελεύθερη δημοκρατία αλλά ποια στρατηγική θα πρέπει να ακολουθήσει προκειμένου να επιδράσει το ίδιο ενεργητικά πάνω στην παγκοσμιοποίηση. Να τη μετασχηματίσει από τη σημερινή της νεοφιλελεύθερη μορφοποίηση σε μια δημοκρατική παγκοσμιοποίηση ώστε να αξιοποιηθούν οι νέες τεχνολογίες, οι θεσμικές και γενικότερα κοινωνικές δυνατότητες προς όφελος των πολιτών και για τη λύση παγκοσμίων προβλημάτων.
Αυτό που απαιτείται σήμερα δεν είναι η εθνικοποίηση του κράτους αλλά η στρατηγική ουσιαστικής εσωτερικής αναδιάρθρωσης του και εκδημοκρατισμού του προκειμένου να μετεξελιχθεί σε ένα κράτος ενεργητικό και δημοκρατικό.
Παρόλο που δεν υφίσταται άμεσος κίνδυνος κατάλυσης του δημοκρατικού πολιτεύματος η ρατσιστική εθνικιστική Δεξιά αποτελεί ένα άκρως ανησυχητικό φαινόμενο.
Πρέπει να θυμόμαστε ότι ο αποικιοκρατικός παράγοντας ανταγωνισμός και οι εθνικιστικές αντιπαραθέσεις εξάντλησαν σύντομα την ευρωπαϊκή belle époque (ωραία εποχή).
Στις παραμονές του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Βρετανός υπουργός των εξωτερικών ατένιζε σκεπτικός το φωτεινό Λονδίνο και αναρωτιόταν ‘’Πότε άραγε θα ξαναδούμε τα φώτα αναμμένα;.’’
Για το μεγαλύτερο μέρος του 20ου αιώνα, η Ευρώπη λόγω εθνικισμού ήταν μία σκοτεινή ήπειρος…
ΧΑΡΗΣ ΓΚΟΥΓΚΟΥΛΙΤΣΑΣ
