ΤΟΥ ΕΡΙΚ-ΕΜΜΑΝΟΥΕΛ ΣΜΙΤ
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΠΕΤΡΟΣ ΦΥΣΣΟΥΝ
ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ
Ο Ερικ Εμμάνουελ Σμίτ έγινε γνωστός θεατρικά, με το έργο του ''Επισκέπτης'', που πραγματευόταν μιά συνάντηση του Φρόυντ με το θεό. Στη ''Ζωή μου με το Μότσαρτ'', η επικοινωνία ενός εφήβου που τον κυριαρχεί ο πεσιμισμός και η ανασφάλεια της ηλικίας του, μεταφέρεται σε φαντασιακό επίπεδο, με μια νοητή ανταλλαγή αλληλογραφίας.
Ο πρωταγωνιστής βρίσκει νόημα στη ζωή του από τον Μότσαρτ, μέσα από τις άριες και τα μουσικά κομμάτια του συνθέτη.
Καταφέρνει να συνειδητοποιήσει την αλληλένδετη επιρροή και συνύπαρξη της οντότητας με το θάνατο, εκφράζοντας την ίδια στιγμή απέραντη ευγνωμοσύνη για τα καινούρια συναισθήματα που του ενέπνευσε ο Μότσαρτ, συναισθήματα πρωτόγνωρα, χωρίς δυνατότητα ως τότε να
τα ανακαλύψει.Κυριαρχείται από θαυμασμό, για το πώς ένας άνθρωπος που έζησε μόλις 35 χρόνια, συνέθεσε αριστουργήματα τέχνης, εξυψώνοντας τη γήινη ύπαρξη.
Ο Πέτρος Φυσσούν ενσαρκώνει με τρόπο υποδειγματικό τις σκέψεις του συγγραφέα, προσθέτοντας προσωπικές 'πινελιές' με το στιβαρό ταλέντο που διαθέτει. Ο μονόλογος διάρκειας μιάς ώρας, θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος, ό,τι θα κουράσει.
Παρ'όλα αυτά, η μελαγχολική διάθεση της ερμηνείας του, κατόπιν οι εξάρσεις του, η 'αόρατη' συζήτηση με το είδωλο του, αποτελούν μια ενδιαφέρουσα πρόταση για το θεατή, ο οποίος νιώθει την ανάγκη να προβληματιστεί για την ουσία της ζωής, που έχουμε τη δυνατότητα να φέρουμε στο φως, μέσα από ένα χαμόγελο, ένα στίχο, παρατηρώντας τον ουρανό ή ακόμα και μέσα απο τις 'στάχτες' ενός θλιβερού γεγονότος...
