ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΓΝΩΜΗ

Το μεγαλύτερο αγαθό στις δημοκρατίες είναι ο διάλογος, η δημιουργική και συνθετική αντιπαράθεση απόψεων. Οποιος δεν πιστεύει στον διάλογο και τον δυναμιτίζει ακυρώνοντάς τον εν τη γεννέσει του προσφέρει τις χειρότερες υπηρεσίες στην κοινωνία. Οι εποχές του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.
Η σημερινή κινητοποίηση του Π.Α.Μ.Ε. με στόχο (που τον πέτυχε) να εμποδίσει τη συνάντηση ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ με την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας έναν στόχο είχε (όμως δεν τον πέτυχε): να αποδυναμώσει περαιτέρω την δυναμική του οργανωμένου εργατικού κινήματος στο πλαίσιο της προώθησης των θέσεών του για το Ασφαλιστικό. Η πάγια τακτική του ΠΑΜΕ να στηλιτεύει άκριτα και εκ προοιμίου τα θεσμικά όργανα εκπροσώπησης του εργατικού κινήματος είναι βαθιά διχαστική, αντεργατική και αδιέξοδη.
Θεμελιώδες και βασικό το δικαίωμα στην διαφωνία, σεβαστή η μειοψηφούσα άποψη, η σύμπτυξη όμως ενιαίου μετώπου των εργαζομένων είναι απαραίτητος όρος επιτυχίας. Όπως ο διάλογος και η δημοκρατική διαδικασία αποτελεί κορυφαία κατάκτηση και απαραίτητο όρο λειτουργίας του συνδικαλιστικού κινήματος, έτσι και ο κοινωνικός διάλογος αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο του δημοκρατικού οικοδομήματος της κοινωνίας μας. Σεβαστή η όποια άποψη ότι ο συγκεκριμένος διάλογος είναι ατελέσφορος και προσχηματικός, σεβαστή η όποια θέση περί αδιέξοδων διαδικασιών διαλόγου γενικώς, απολύτως όμως κατακριτέα και απορριπτέα η στάση που οδηγεί στην ακύρωση της κοινωνικής διαβούλευσης και του θεσμικού διαλόγου.
Όταν μια Κυβέρνηση, η όποια, καλεί του Κοινωνικούς Εταίρους και τα συντεταγμένα και θεσμικά όργανα εκπροσώπησης σε διάλογο, αποτελεί πράξη ανευθυνότητας και πολιτικού αυτισμού να υπονομεύεις τη διαδικασία εξ αρχής. Η πορεία του εργατικού κινήματος, διαχρονικά, έχει καταδείξει το δίκαιο των αιτημάτων των εργαζομένων αλλά και τη δυναμική των θέσεών τους. Και αν για κάτι έχει καταξιωθεί το εργατικό κίνημα στη συνείδηση της κοινωνίας ως ένας από τους βασικότερους θεματοφύλακες των κατακτήσεών της είναι η συνέπεια, η υπευθυνότητα και η αγωνιστικότητα. Χαρακτηριστικά που οφείλει να τα αναδεικνύει σε κάθε συγκυρία. Η προσχηματική αποχή δεν αποτελεί ίδιον των εργαζομένων, ούτε προσφέρει υπηρεσίες στην διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων τους. Είναι πέρα κι έξω από την κουλτούρα των συνδικάτων και των οργανωμένων κοινωνικών εκπροσωπήσεων.
Χωρίς να μπαίνω στην ουσία του ασφαλιστικού ζητήματος – που ειρήσθω εν παρόδω είναι απλή και συνίσταται στην πιστή τήρηση των συμπεφωνημένων και κατακτημένων της τριμερούς χρηματοδότησης – θεωρώ ότι η παρεμπόδιση της συνάντησης που προαναφέρω, αποτελεί ατόπημα εκ μέρους του Π.Α.Μ.Ε. Οι εργαζόμενοι συμμετέχουν στον διάλογο γιατί απλά δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Και ξέρουν πολύ καλά να αντιπαρατίθενται – το έχουν αποδείξει άλλωστε – τόσο γύρω από ένα τραπέζι, όσο και στο πεζοδρόμιο.

23/11/2009
Κώστας Καρμπέρης
www.karberis.gr